เรื่องเก่าๆ กับสองมุมมอง

เคยได้ยินไหม กับคำพูดว่า

"เรื่องมันผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไป จะเก็บเอามารื้อฟื้นทำไม"

ประโยคเพียงประโยคเดียว แต่หากตีความหมายได้ต่างกัน ขึ้นอยู่กับคนพูดเป็นคนประเภทไหน

ประเภทแรก คือผู้ที่ เคยทำผิดพลาดในอดีต หากแต่เรียนรู้ไปกับข้อผิดพลาดนั้น
และขวนขวายที่จะหาหนทางไม่ให้ผิดพลาดอีก
 คำพูดประโยคนั้น ก็จะถูกใช้เพื่อ เตือนสติ ตน
ให้ระลึกถึงความผิดที่เคยกระทำ แต่ไม่แบกรับมันจนเป็นทุกข์ติดตัว

ในทางกลับกัน
คนอีกประเภท
คนที่เคยทำผิดผลาดในอดีต
หากคิดเสียเพียงว่า มันผ่านไปแล้ว แก้ไขอะไรไม่ได้
แล้วปล่อยให้มันผ่านไป ไม่ได้สนใจที่จะหาทางแก้ไข หรือ ปรับปรุงเพื่อไม่ให้ผิดซ้ำอีก
ประโยคที่ว่า  "เรื่องมันผ่านไปแล้ว ก็ให้มันผ่านไป จะเก็บเอามารื้อฟื้นทำไม"
ก็จะกลายเป็นเพียงข้ออ้าง ของคนมักง่าย ที่ยกมาเพื่อหาทางรอดไปเรื่อยๆ

จะเห็นได้ว่าประโยคเพียงประโยคเดียว
สามารถตีความออกได้แตกต่างกัน ขึ้นอยู่กับผู้พูด

จริงอยู่ว่า เราไม่ควรเอาเรื่องอดีตมาทำให้เราทุกข์ใจ  หรือแบกมันไว้กับตัว
เพราะมันเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว ไม่สามารถเรียกกลับมาแก้ไข หรือเปลี่ยนแปลงได้

แต่...อดีตเป็นสิ่งที่นำมาสู่ปัจจุบัน และอาจโน้มนำไปสู่อนาคต

ถ้าวันหนึ่งคุณต้องพูดประโยคนี้
คุณคิดว่า คุณจะพูดแบบคนประเภทไหนล่ะ