วิธีเอาชนะความกลัว ตอน1

คงจะหายากเต็มที ที่จะเจอคนคนหนึ่งที่ ไม่เคยกลัวอะไรเลย

บางคนกลัวสัตว์ต่างๆ เช่น แมลง หนู งู ตะขาบ จิ้งจก ตุ๊กแก 

บางคนกลัวความมืด

บางคนกลัวที่แคบ

บางคนกลัวฟ้าร้อง ฟ้าผ่า

แม้กระทั่ง กลัวการเจ็บป่วย หรือ กลัวตาย

และอื่นๆอีก มากมาย

ลักษณะอาการกลัว ก็ต่างกันไปตามแต่บุคคลนั้นๆ

คนกลัวฟ้าร้อง พอฝนตกฟ้าแลบที ก็รีบหลบอยู่ใต้ผ้าห่ม นอนตัวสั่น

คนกลัวแมลงสาป พอแค่เจอ ในระยะร้อยเมตร ก็ร้องกรี๊ดๆลั่นบ้าน หรือกระโดดขึ้นเก้าอี้

คนกลัวที่แคบ บางคนพอต้องอยู่ในที่แคบก็มีอาการเหงื่อออก หน้ามืด มากๆเข้าก็หมดสติไปเลย

ทำไมคนถึงเกิดอาการกลัวขึ้น

ทางพุทธศาสนากล่าวเอาไว้ว่า

ความกลัว ล้วนถูกสร้างขึ้นด้วยสัญญาในอดีตของตัวเรานั่นเอง

สัญญา คือ การจำได้ หรือ การหมายรู้ได้

เช่นคนกลัวหมา เพราะตอนเด็ก เคยถูกหมากัดจนเลือดออก ร้องไห้จ้า

ถึงแม้ว่าเรื่องจะผ่านไปนานแค่ ไหน หรือ หมาจะเป็นคนละตัว

หรือ แม้เราเองอาจจะลืมไปแล้ว

แต่ความกลัวนั้นยังฝังอยู่ในสัญชาติญาณของเรา อยู่ในร่างกายของเรา

เจอหมาอีกครั้งทีไร สัญชาติญาณนั้น ก็จะบอกจิตให้ระลึกได้

ความกลัวว่าจะโดนกัดซ้ำ แล้วเจ็บอีก ก็เกิดขึ้น

เป็นเหตุให้ กลัวที่จะเข้าใกล้ หมา หรือเลี่ยงที่จะไม่เผชิญหน้ากับมัน

จริงๆแล้วมันไม่แปลกหรอก ที่จะกลัว

อาจจะแปลกเสียอีก ถ้าไม่กลัวอะไรเลย 

แต่ถ้าความกลัวนั้น ทำให้เราเป็นทุกข์ที่ครั้งที่เกิดขึ้น 

หรือถ้าทำให้คุณภาพชีวิตของเราแย่ลง

ก็ลองหาวิธีที่จะเอาชนะความกลัวนั้นๆ

มีวิธีหลักๆในแก้ความกลัว ซึ่งสรุปได้อยู่ 3 ประการ

๑. สร้างความเชื่ออย่างเต็มที่ ในสิ่งที่ยึดเอาเป็นที่พึ่ง
๒. ส่งใจไปเสียในที่อื่น ผูกมัดไว้กับสิ่งอื่น
๓. ตัดต้นเหตุ ของความกลัวนั้นๆ เสีย

วิธีแรก คือ สร้างความเชื่อ หรือศรัทธาอย่างแรงกล้าในสิ่งที่ยึดไว้เป็นที่พึ่ง

วิธีนี้เป็นวิธีแบบง่ายๆ ที่นำมาใช้เพื่อสร้างความผ่อนคลาย หรือ เบาใจจากอาการกลัวที่เกิดขึ้น

โดยการหาที่พึ่งอย่างใดอย่างหนึ่ง ที่เราเชื่อว่าจะสามารถป้องกันเราจากสิ่งที่หวาดกลัวได้

เพื่อความเบาใจของตน ในเรื่องใดเรื่องหนึ่ง 

เช่น คนกลัวผี ก็อาจเชื่อว่าถ้าแขวนพระแล้วจะช่วยคุ้มครองจากผีได้

วิธีนี้ จะได้ผลดีก็ต่อเมื่อตนเองยังมีความเชื่อมั่นคงอยู่ 

ซึ่งถ้าความเชื่อนั้นทวีแรงกล้า ก็อาจคล้ายเป็นการหลอกตัวเอง
ให้เห็นสิ่งที่ควรกลัวกลายเป็นสิ่งที่ไม่ควรกลัวไปก็ได้
 

เล่ากันมาว่า เคยมีคนๆ หนึ่ง อมพระเครื่อง เข้าตะลุมบอน ฆ่าฟันกัน
เชื่อว่า ทำให้อยู่คง ฟันไม่เข้า ซึ่งดูเหมือนได้ผล เป็นที่น่าพอใจ เขาจริงๆ
ขณะหนึ่ง พระตกจากปากลงพื้นดิน ในท้องนา
ตะลีตะลานคว้าใส่ปากทั้งที่เห็นไม่ถนัด
แทนที่ จะได้พระ กลับเป็นเขียดตัวหนึ่ง เข้าไปดิ้นอยู่ในปาก
ก็รบ เรื่อยไป โดยยิ่งเชื่อมั่นขึ้นอีกว่า พระในปาก แสดงปาฏิหาริย์
ดิ้นไปดิ้นมา เมื่อเลิกรบ รีบคายออกดู เห็นเป็นเขียดตาย
ก็เลยหมดความเชื่อ ตั้งแต่นั้นมา
ไม่ปรากฏว่า พระเครื่ององค์ใด ทำความพอใจ ให้เขาได้อีก 

พระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสว่า วิธีนี้ ไม่ใช่ ที่พึ่ง อันเกษม คือ
ทำความปลอดภัยให้ได้อย่างแท้จริง
ไม่ใช่ วิธีสูงสุด, เนตํ สรณํ เขมํ เนตํ สรณมุตฺตมํ

อย่างไรก็ตามนี่ก็เป็นวิธีแก้ไขความกลัวได้เบื้องต้น แบบง่ายๆในระดับหนึ่ง

พรุ่งนี้จะมาเล่าถึงวิธีอื่นๆ ต่อไปค่ะ